Liturgia Słowa 9 niedzieli zwykłej:
Pwt 5,12-15 Ps 81 2 Kor 4,6-11 Mk 2,23-3,6
Weszliśmy w kolejny miesiąc. Czerwiec. Jest on poświęcony kultowi Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dzięki św. Małgorzacie Marii Alackoque bardzo rozwinął się kult do Serca Jezusowego. W tym miesiącu popularne są nabożeństwa z Litanią do Serca Pana Jezusa, które jest skarbnicą łask. Warto sięgać do tej formy modlitwy.
Liturgia Słowa w dzisiejszym dniu uczy nas o świętowaniu dnia Pańskiego. W pierwszym czytaniu słyszymy: „będziesz uważał na szabat, aby go święcić” (Pwt 5,12). I o tym uczy nas także Jezus w dzisiejszej Ewangelii, pokazując że szabat jest po to, aby go uświęcić: „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: „Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?”” (Mk 2,23-24). Szabat, dzień święty dla Żydów. Żydzi święcą ten dzień. Nikt, żaden Żyd nie będzie wykonywał żadnych prac, które są zakazane przez prawo. Niestety czas VII w. p.n.e. był czasem niewoli babilońskiej dla Żydów. Szabat, obok obrzezania, stał się wówczas jednym z symboli wyróżniających Żydów i ich religie. A przez to stał się bardzo uciążliwy, przez kierunek ku legalizmowi, pozwalając zaniknąć duchowi szabatu. Usunięto ze świętowania szabatu to, co najważniejsze, to po co on był. Usunięto chęć spotkania się z Bogiem i człowiekiem. Usunięto miłość. Wprowadzono prawo i jego obowiązki.
Więcej możesz przeczytać tutaj.